บทที่ 244

ราตรีกาลที่เงียบสงบดุจผืนน้ำ

โรงพยาบาล

หลี่มู่ถิงนั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย ทำหน้ากลัดกลุ้มพลางจ้องมองอาหารหลายอย่างบนโต๊ะ จากนั้นก็หันไปมองฉินเย่ที่ไม่ยอมแตะต้องอะไรเลย แล้วถอนหายใจออกมา “ประธานฉิน นี่ก็ทั้งวันแล้วนะครับ ยังไงก็ต้องทานอะไรหน่อยสิครับ?”

แต่ฉินเย่กลับสวมหูฟังบลูทูธ เอนกายนั่งพิงหัวเตีย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ